We nemen afscheid van onze lieve gastdames van het hostal sra omara.
Zij hadden gisterenavond een logeeradres in Matanzas gevonden, dat zo toegankelijk mogelijk was.
We volgden een mix van lokale wegen en de
carreterra nacional. Toch zo'n 5 uur rijden.
Als naar goeie gewoonte namen we weer quasi onafgebroken lifters mee.
Er was een verpleger-in-spe, die zijn examen anatomie moest afleggen. Was hij nu bijzonder zenuwachtig, of een staccato spreker..ik verstond er in ieder geval bijna niks van. Alhoewel..."miércoles pasado era el día de los infermeros internacional.".
 |
| het 'bus'vervoer |
We reden soms over héél slechte wegen.
Bijna overal suikerriet. Men was druk aan het oogsten. Camions met drie afgeladen aanhangwagens. We passeerden ook een mobiele keuken voor de werknemers. Wat er op het menu stond kon ik niet achterhalen.!
Ik sprak een geüniformeerde man in een bushokje aan. Geelkaki hemd. Ik had ze zowat overal gezien, maar of ze nu al dan niet het passagiersverkeer regelden of niet, bleef een open vraag.
Hij was inspecteur. 'Un amarillo' (verwijzend naar hun kakigeel uniform)
Blijkbaar om vast te stellen of de (weinige) buscamions of camionbussen op tijd passeerden en de passagiers volgens 'orde' te laten instappen,...
Hij maakte van de gelegenheid gebruik om 'zijn' christendom te propageren.
Ten 'nadele' van de katholieke religie.
Zijn broer was ook nog 'pastor' en ten afscheid kregen we ook nog een folderje met uitleg én gebeden. 'Qué Díos le bendije..'
Allee, de wereld is er weer een beetje beter op geworden.
--
Matanzas, uitgebreide stad, was weer efkens wennen.
Drukte. Veel verkeer. Verkeerslichten. Eenrichtingsverkeer.
Maar we vonden dan toch vlotter als verwacht onze hostal.
Ik parkeerde en laadde onze bagage uit, en kon nog net op tijd een politieboete voor fout parkeren vermijden!
De eerste indruk is zeker niet die van een levendige stad cum animo!
We dwarrelen rond. Bijna verlaten straten. Het is nochtans vrijdagavond. ?
We vinden dan toch een bar aan het
plaza de Viglia. Slechts 1 € voor een Cristal.
De bediening is traag en een toonbeeld van desinteresse.
De GSM primeert blijkbaar andermaal..
We zien opnieuw de havelozen die 'jacht' maken op de blikjes en bricjes. 70 blikjes= 1 kilo = 0,32€. Bij ons zitten ze 'veilig' weg in de psychiatrie.
Onze gastvrouw kookt voor ons heerlijke gambas met limoen. Mjammie.
's Anderendaags wordt de dag toch gehypothekeerd door fysieke ongemakken annex beperkingen.
We wandelen nog eens het oude stadscentrum af, maar de hellende straten zijn echt niet van de poes.
De stoepranden liggen onmogelijk hoog.
We moeten echt op straat verder. Tussen de taxi's en de brakende stadsbussen. De uitlaatgassen blijven als een verstikkende walm hangen.
Na wat zoeken vinden we een winkeltje aan een klein parkje om wat fris te drinken.
Verderop een van de zeldzame 'eettoestanden': spaghetti en pizza. Druk bezocht. Maar niet direct een Michelinster waard. Maar goedkoop. 1,8€ voor een spaghetti napolitana (pasta con salsa de tomate sola) +1€ voor een Bucaneropils.
We maken nog een serieuze plensbui mee.
Ergens kunnen schuilen is geen evidentie.
Eigenlijk komen we toch de vaststelling dat iemand ons een echt goeie reden zou moeten geven om Matanzas een leuke, interessante, uitnodigende stad te vinden.
Neen. Geen echte aanrader.
Enkele dagen langer in Remedios ware véél aangenamer geweest....
En daar kan het prachtige
teatro y hotel Velasco o el parque Libertad, el puente Calixto Garcia en de wat vervallen
kathedraal weinig aan verhelpen.
 |
| Puente Calixto Garcia |
 |
| Hotel Velasco |
---We nemen de siësta.
En 's avonds gaan we aperitieven (een pilsje dus) in het cafě de la Viglia.
Een ander cafě lijkt er hoe dan ook niet te zijn?
De disco staat loeiend te blèren.
Later op de avond houden ze er dan gelukkig mee op.
Ik babbel nog wat met de man die zijn blikjes collecteert. "Yo puedo
vivir con la venta de mis latas, pero es una vida con mucha probreza.."
We ontmoeten een homosexueel ( no tiene prejuicio ?...geen probleem?) die openlijk vertelt over zijn situatie / problemen in Cuba, en die met open mond luistert hoe er het in België aan toe gaat. "se pueden casarse y adaptar niños ?" (trouwen en adoptie?) .
We zijn deze avond alvast uitgenodigd op een privé-party 'a las once de la tarde'.
Misschien toch een beetje aan de late kant?
---19.30 u la cena. Sopa de pescado y langosta preparado en salsa de tomate. "Sin palabras. Muy muy saboroso!!". Formidastisch klaargemaakt.
'A mí gusta muchíssimo que a ustedes le gustan tán mucho. Gracias.'
 |
| onze gastvrouw (rechts) |
 |
| onze casa particular in Matanzas |
.jpg)
