AnnToonCuba2015. : 06-07 mei 2015- Cienfuegos

De weg naar Cienfuegos (nog geen 100km) is vlot af te rijden. We nemen een dame mee die haar moeder zal bezoeken die gisteren in het ziekenhuis is opgenomen. Mama is 70 jaar, rookt als een schoorsteen, hoest constant..en heeft dus ernstige longproblemen..

Onze lifster Anna heeft nog nooit gerookt of alcohol gedronken, is 49 jaar, en ziet er naar eigen zeggen redelijk prachtig uit. Periodisch ratelt ze aan één stuk door, zodat ik de draad geregeld verlies. De regio is vruchtbaar. De rijst wordt in lange banen op de weg gedroogd en gekeerd. Alle soorten fruit en groenten worden hier gekweekt. "Fue mi pueblo donde ví 30 años. Se cultivan guyaba, patata..muchas patatas, maíz, yucca, coles, tomates, plátanos, piñas, cebolla, ajo, guisantes....." en zo gaat ze nog een tijdje door.( en steeds meer staccato).

Ze helpt ons logeeradres in Cienfuegos opzoeken. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik het eerder dan zij zou hebben gelokaliseerd. Wat een verbale waterval.! Ontwapenend maar ratelend.

Coppelia- ijskreem !!

---Cienfuegos is een opmerkelijk rustige én mooie stad. Zeer overzichtelijk. Niet het stuitende toerisme. Ondanks de Unesco-erkenning. Er zijn, in vergelijking met Havana, bijna geen bars of resto's. Maar het staat proppensvol prachtige huizen, in diverse staat van verval of restauratie.

Benny Moré, bekende muzikant

De grote winkelstraat 'El bulevar' herbergt enkel shops met basic products. Ik loop een 'staatswinkel' in. Alles op de bon . Gerantsoeneerd. Rijst. Olie. Suiker. Bloem. Condooms !

kapsalon in de hoofdstraat El,Bulevar

hotel La Union

We dwarrelen door volkse buurten. Kleine huisjes. Proper. Veel straatactiviteit.

douanekantoor

Het centrale José Martí-plein is een juweel. Het prachtig gerestaureerde Teatro, waar Caruso ooit zong. El catedral. El muséo.

parque Jose Marti

Parque Jose Marti- Catedral de la Purisima Concepcion

Ik slaag er in om onze reservatie inTrinidad bij de doktersfamilie telefonisch te bevestigen. Het kost mij slechts 0,04€.

We gaan te voet terug naar Punta Gorda. Een lange maar rustgevende wandeling langs de grote Paseo (de centrale boulevard).

De meeste resto's en bars zijn voor ons totaal onbereikbaar. Drempels, verdiepingen, te smalle doorgangen. Toch wel behoorlijk frustrerend.

Onderweg degusteren we nog een biertje van 't vat. O.24 €. Maar niet direct een Stella te noemen....

We vinden dan toch nog een toegankelijk restaurant. Las terrazas. Veel Fransen (vermoedelijk rijke smoeters van de yachtclub). Maar de pollo a la campesino smaakt goed. 15.5 €/2 ps all in.

De revolutie wordt nog 'warm' gehouden

zelfs aji chili, maar nooit gezien op het menu

Enrico Caruso en Anna Pavlova traden hier op

zicht op het Parque Jose Marti

De volgende dag een uitstap naar Santa Clara. 80 km verder. Onderweg hebben we drie lifters meegenomen. Een oudere dame. Een jongere dame met kind. En terug een oudere dame die haar dochter zou opzoeken 'nét bevallen'. .."millión de gracias.." .

In Santa Clara bezoeken we het Ché Guevara memorial. Niet écht impressionant, maar dan toch een 'bedevaartsoord'.

El tren blendado

Na veel vragen en fout rijden komen we bij het 'Memorial del toma del tren blendado', waar de rebellen een munitietrein lieten ontsporen en 'La revolución' niet langer te stuiten was.
Zonder Che Guevara had Fidel Castro de macht op Cuba nooit kunnen grijpen, mét Che had hij die nooit kunnen houden, wordt vaak gezegd.
Fidel en Che ontmoetten elkaar in 1955 in Mexico. Op Cuba wordt Fidel, een 28 jarige marxistisch politicus, gezocht door de politie van de pro-Amerikaanse dictator Batista.
De 27 jarige Che, geboren in een Argentijnse bourgeoisfamilie, is een arts met guerilla-expertise. Tijdens motorreizen in Latijns-Amerika heeft bij hem de overtuiging postgevat dat alleen de gewapende strijd het continent van onrecht kan bevrijden.
Eind 1956 beginnen Fidel en Che hun guerilla op Cuba, uitmondend in de vlucht van Batista op 1 januari 1959.
Inde jaren erna wordt allengs duidelijk dat Che zijn radicale temperament in het Cuba van Castro niet kan kanaliseren.
In oktober 1965 maakt Fidel een afscheidsbrief van Che openbaar.
In 1967 is Che in Bolivia, waar hij in een hinderlaag loopt en, 39 jaar oud, onder het oog van de CIA wordt geëxecuteerd.
Pas 30 jaar later zullen zijn stoffelijke resten terug naar Cuba worden overgebracht.

Santa Clara is zeker 'levendiger' als Cienfuegos, maar niet zo mooi...Er is duidelijk meer ánimo, bars, resto's...

Na redelijk zoeken vinden we de goeie richting terug naar Cienfuegos.
Opnieuw een doodvermoeide dame mee. Maar in het dorpje Palmira houden we toch een pauze.

Hot 30+ graden. Prachtige oude Amerikaanse cars maken de taxidienst uit.

Ik loop de farmacía in. De lokale apotheek. Ik mag gelukkig honderduit vragen stellen over hun systeem.

Next door een distributiewinkel. Ik informeer me opnieuw. Matrassen en kledij voor de kinderen. Tweedehandse kleding voor de volwassenen. Alles op de bon. Slechts één keer per jaar mag je langs komen als rechthebbende. De mensen tonen me hun 'permiso'.