11-12 mei 2015 - van Trinidad naar Remedios

Gisteravond kon ik mijn bed niet meer uit. Geblokkeerd. Hernia-symptomen. Pijn++.

Hoe zal dit evolueren? Kan ik nog verder rijden? Hoe kan ik Ann nog verder helpen?

Na langdurig en moeizaam overleg besluiten we toch maar de reisverzekering aan te spreken. Nu nog de grote afstanden én bergritten doen lijkt steeds minder een haalbare kaart.

Eerst in de rij wachten om het Etecsa kantoor binnen te geraken.
Dit is het officiële telecommunicatiebedrijf van El Gobierno. Staat dus.
Na een half uur in de zon mogen we binnen.
Wachten om een oplaadkaart te kunnen aankopen. 10 euro. Er zijn 6 bedienden aanwezig. Wat ze doen of niet doen lijkt mij onduidelijk. Slechts één iemand mag het geld in ontvangst nemen. Alles loopt allesbehalve gesmeerd.

AG, de hospitalisatieverzekering van ons ziekenhuis, moet een doktersattest hebben.
Blijkt ook dat hun faxnummer niet het correcte is !!!
De telefoon slaat af. Krediet op. Nieuwe kaart kopen. 5 €. Terug naar Brussel AG bellen.

Samen met de dokter, bij wie wij logeren, ga ik naar de Clínica International.

Ik beland bij een vriendelijke dokter die me, na consult, een attest bezorgt.

Ik kan er weliswaar geen bal van lezen, zij leest het me nog eens voor, vooraleer de officiële stempels worden gezet. 25 € voor het consult. 10 € voor het attest.

Terug naar Etecsa.
Wachten tot ik word binnengelaten.
Twee en een half uur in de felle zon. Tesamen met andere Cubaanse wachtenden.
Niemand mort echt. Ze zijn het 'gewoon'. Ik niet. Ik dwing mezelf kalm te blijven.
Eindelijk -wie werkt er hier verdomd nog?- mag ik binnen.
Nog een half uur wachten tot ik word bediend. Ik stuur het certificaat via fax naar AG Insurance. 6 €.

----'s anderendaags bel ik in de vroege morgen wat hun verdict is. Hoe ze ons kunnen helpen. Wij willen onze vlucht vervroegd aanvangen.

Blijkbaar hebben ze onze fax niet ontvangen. ??
Opnieuw naar Ectesa.
Ik ben er driekwart voor de opening. Er staat al een massa volk te wachten.
20 minuten te laat wordt er opengedaan.
Na een uur wachten mag ik eindelijk binnen.
Nog een half uur wachten -de verantwoordelijke moet eerst nog de kassa opmaken. .. ik betaal nog eens 6 € om dezelfde fax te versturen. Ik laat het correcte nummer dubbel controleren. Alles wordt blijkbaar via een 'omloopnummer' verstuurd.

--Ik ontmoet een buitenlandse dame. Ze woont hier. Werkt voor Cuba travel network. Ze is Hollandse. Zij vraagt of ze kan helpen.
Ik wil graag een scan van het dokterscertificaat via email doorsturen naar AG Fortis Brussel. Allesbehalve eenvoudig zo blijkt. In Etecsa kan er geen scan worden gemaakt.
Na wat zoeken slaagt zij er in, via haar contactpersonen, om in het sjiekste hotel een scan te laten maken . Gelukkig heeft zij een USB-stick mee. Nu nog versturen..
Terug Etecsa binnen. We laten ons deze keer niet tegenhouden. Twintig minuten later is de Email met verklarende uitleg op weg naar Brussel.

Ik bedank de Nederlandse Floor heel gemeend en hartelijk. De Nederlanders stijgen ietsje in mijn achting.

---Ik telefoneer later terug naar AG Brussel. 'Ze kunnen/ willen me niet helpen...niet dringend genoeg..'.........Wat nu ??

Via het ongelofelijk trage internet bij onze dokter probeer ik ons hotel in Santiago de Cuba en onze binnenlandse vlucht te annuleren. Niet mogelijk. Geld kwijt.

Ik annuleer de casa particular in Baracoa. Ik laat het nummer van ons eerste hotel in Havanna opzoeken en reserveer voor 3 nachten. 'ze kennen ons nog..'.

De 'dokteres' laat via een tussenpersoon een geschikte casa particular in Remedios zoeken.

Dr 'Titi' en Dra 'Lis'

---We nemen afscheid van ons dokterskoppel, die ons goed hebben geholpen, en ons een boeiend inzicht in het Cubaanse leven nalieten. Het Cuba-socialisme blijkt een binnenkort openspattende zeepbel te worden...

--Het is een lange weg naar Remedios. Mooie streek. Palmen, suikerriet en bananen.

We nemen een verpleegster mee. Werkte nog in Antigua. Heeft er veel heimwee naar. Is Cuba kotsbeu. Heel verhaal. 'Geen transport. Geen bussen. Steeds maar moeten liften. Rantsoenering van zowat alles, tenzij je geld hebt...'

Nét voor we Remedios binnenrijden nemen we nog een hotelbediende mee. In uniform.
Zelfde verhaal.
Transport quasi onbestaande. 1 a 2 bussen per dag. Steeds meer klachten over het regeringsbeleid. Volgend jaar zouden er verkiezingen zijn? Einde van het socialisme? Het rijk van de Castro's ten einde? Ze hopen het. "Es necesario que todo se pueda cambiar.."

---Eindelijk ter plaatse. Richard, de tussenpersoon, wacht ons al op.
Vermoedelijk wacht hij al anderhalfuur?
We gaan naar een casa colonial. Casa Omara. Ruim. Waar de tijd leek stil te staan. Maar deze keer vlot toegankelijk.

Het stadje is charmant maar heeft onder de tijd geleden. Renovatie is on the way.

We installeren ons.

Op de Plaza Mayor is er een prachtige bar, blijkbaar de oudste van het land. "Fundado en 1866".

Ik smacht naar een frisse Cristalpils. 1.5€/ 35 cl. Welverdiend hemels gerstenat.

Er zijn opvallend veel 'sukkelaars', zwervers. Alcoholici. "wereldvreemden". Enkelen azen opdringerig op onze lege bierblikjes. "para comer". Het voelt toch een beetje genant aan..

......what a stressy day...!

F 20258- 204- 307- 260- 261- 262- 264-