Een van de talloze eilandjes die nu door een 48 km lange weg, dwars door zee, met elkaar zijn verbonden.
 |
| sra Omara y su vecina, nuestras duenas |
We nemen een hotelbediende mee als lifter, die ons onderweg heel wat interessante info geeft.
50 bruggen, waarvan één vissersboten kan doorlaten.
2 shoppingmalls. 11 hotels. Eentje voor 2050 man, waarvan nu 1900 Canadezen.
De weg is hier en daar aan reparatie toe.
Het zout vreet de constructies aan.
In een van de resorts lopen we wat rond.
Het stadje Remedios-centrum werd hier volledig nagebouwd. Klein. De gekende bars en internationale resto's. Overal toeristenkraampjes. Opgefokt animo. Zelfs een gym. Geen strand te zien voor de bezoekers. ?....
Mij mogen ze hier na een halve dag komen halen. Mét ambulance. En met de 'witte schorten'. Een verblijf hier zou voor mij als een regelrechte marteling overkomen..
----Caraibien. Een vervallen stadje.
Eertijds een suikerhaven. Iets vinden om te eten blijkt een groot probleem te zijn.
Op de malecón zijn er enkele snackbars. Een verfrissende zeewind. Wuivende palmen. Toch relaxed, maar niet direct sfeervol te noemen.
Het was al gesloten toen wij er aankwamen, maar na een babbel met de guarda, mag ik toch wat ronddwarrelen.
---Nog een laatste walk-around in Remedios, het mooie rustige charmante stadje. We zouden er best nog wat langer kunnen blijven. ...
 |
| op het Plaza Mayor |
 |
| de plaatselijke winkel: halfvol of halfleeg ? |
 |
| 'onze' local bar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten