03-04 mei 2015- Viñales parque nacional

Voorlopig laatste ochtend in Havana. De taximan met zijn versleten Lada was ruim op tijd op post. Nu hij toch nog wat tijd had begon hij zijn gammel vehikel op te poetsen.

Naar hotel Neptuno in de betere stadswijk Marmaris. Het Zoute van Havanna, om te overdrijven.

Het kantoortje van Cubacar was nog niet open. Wachten. Later kreeg ik telefoon dat de auto ergens elders moest worden opgehaald ! Ik heb nogal dwingend gesteld dat ik daar zelfs niet eens aan dacht. "Jullie moeten ons maar komen ophalen". Na redelijk geduldig overleg ging de tegenpartij dan toch overstag. Een kleine Kia kwam ons ophalen. Niet het type dat ik gereserveerd. Terug discussie. Tevergeefs.

Dan de administratie ! Cash geld. Gelukkig had ik gisteren voldoende cash gewisseld. Ik moest er wel een 3 tal km voor wandelen...

Na de controle ( én foto's) van de auto eindelijk op weg.

Ik had me goed geïnformeerd om de route naar de autopista te vinden. Toch nog enkele keren moeten navragen, want de signalisatie is eigenlijk onbestaand.

el autopista

Maar goed. De autopista. 3 tot 4 vaks. Nauwelijks verkeer. Veelvuldige politiecontrole. Hier en daar een voetganger. Mensen wachten in de brandende zon. Paard en kar over de highway. De eenzame fietser. Het landschap is licht glooiend, eerder monotoon. Schrale weilanden. Magere koeien. Tientallen roofvogels in de lucht.

vinales dorp

Afslag naar Viñales. Nog 30 km. Het landschap verandert direct. De molshopen-bergen "Los Mogotes" doemen aan de einder op. De weg is niet zo denderend. Voortdurend bochtenwerk. We nemen een oud liftend vrouwtje mee. Geven haar wat van ons water. "Gracias. Estoy vieja. Cansada. Me duele todo. Gracias. Qué le vaya bien.."

vinales

De casa die we hadden gereserveerd -ik had gisteren nog gebeld- bleek badkamergewijs niet toegankelijk te zijn. Na veel overleg kwamen we bij de overbuur terecht. Casa Ixiomara. Ondanks enkele drempels (mi esposo es muy fuerte pero hoy no in casa..) werd de slaapplaats goedgekeurd. De badkamer voldeed niet 100% maar ja...

In het dorp stikt het bijna van de casas particulares, wellicht hadden we nog iets beters gevonden..

El parque nacional Viñales is zondermeer mooi en 'relaxing' te noemen.

We verkennen het heuvelachtige dorpje. Focus op het toerisme.

vinales 'los mogotes'

We vinden een heel rustig cafeetje. Achter de kerk. El mogote. Prachtig uitzicht op de 'molshopen'. Rode aarde. Zwangere mangotrees. Zwevende roofvogels. Arenden? Gieren? Kleine eenvoudige huisjes in de verte. Palmbomen. Bananenbomen.

We naderen het kerkje. We horen muziek. Ambiance. Opzwepende peptalk. Ik ga kijken. Okee we kunnen binnen, we kunnen de trapjes overwinnen.

vinales iglesia

En wat blijkt? Een soort shlagerfestival onder de kerktoren. Diverse artiesten geven het beste van zichzelf.

Vinales- feest !

Vinales - feest !!

Een dikbil-zangeres zweept het publiek op. Een Cubaanse Willy Sommers profiteert ervan. De madame met de blonde krullenwaterval imponeert door haar stem en gaat zwaar op de pathos toer... "Por qué no me llamaste.?..estoy llorando...por qué yo?...por qué yo.?..dígame!..' Heerlijk. Heerlijk.

Een zestal jonge deernes met antilopenbenen ondersteunen de artistieke performances ,dansen en swingen en zijn op zijn minst een streling voor het oog. Toch zeker voor het mijne !

Wij delen ons bier met een zwerver-sukkelaar die naast ons zit. Een echt haveloze man. 'Qué aproveche..igualmente...salud..'

In de casa heeft madame een formidastische maaltijd klaargemaakt. Kip met rijst en een koolschotel. En dat het smaakt...!

En we zijn terug redelijk moe...

Vinales - dorpstraat

De volgende dag rijden we de regio af.
Eerst de mural de la Prehistoria. Een 120 mtr lange rotsschilderij (4 jaar werk door 18 artiesten). Psychedelisch of afschrikwekkend ?

Vinales - Mural de la prehistoria

Het wordt een lange en per momenten lastige tocht in de weidse omgeving. Veel landbouw. Tabaksvelden. Overal groen. De wegen presenteren zich in alle varianten. Van "putten in de weg tot weg tussen de putten". Het is erg geconcentreerd rijden. We halen in het allerbeste geval een 40 km/u.

Vinales - zicht op het parque nacional

Boeren fietsen met hun rubberbotten de eindeloos lijkende afstanden af.

Ossenkarren. Veel vaqueros, al dan niet met een aantal paarden aan de lijn.

Maar drinkwater hadden we niet mee. Beginnersfout. En om dat te vinden in een van de schaarse winkeltjes. Hola! Rum en wijn en frisdranken...geen probleem...maar een fles water...?

Valle de Vinales 

Pinar del Rio

We houden halt in Pinar del rio. Druk stadje. 'hilly'. Overal trappen. Niet erg beklijvend als eerste indruk.

Maar we zorgen er toch voor onze drinkwatervoorraad in te slaan !

Terug in Viñales. Ook deze keer nemen we een lifter mee.

Vinales - een rustig cafeetje 'El Mogote'

la lista de precios

We nuttigen nog een aperitiefje met zicht op de 'bergen'. Er is maar ěén blikje Cristalpils over. Maar ik laat me de Havanna Club Ron Añejo 7 años zeer welgevallen. Eén smaakbom.

Vinales

Een open vrachtauto stopt. Oud en erg versleten en continue diesel walmend. Het is de 'busdienst'. De laadbak zit al tjokvol, maar er moet nog een zak mensen bij. Het lijkt wel een vervoer voor dieren. Via een onbestaande ladder probeert men een plaatsje te veroveren.

Vinales - busvervoer

.....And the lady of the house heeft voor ons langoest geprepareerd. Andermaal heel lekker, en ruim voldoende...er kon gerust een derde man aanschuiven..of vrouw...

Vinales - nuestra casa particular

langosta en la casa xiomara (onze slaapplaats)

F 2030- 2036- 2037- 2038- 2044- 2045- 2046- 2047- 2052- 2056- 2060- 2063- 2066- 2071- 2076- 2077- 2079- 2082- 2087..