05 mei 2015 - naar Playa Girón

Veel autopista te doen vandaag! 320 km.

Terug de snelweg quasi voor ons alleen. Terug geconcentreerd rijden. Putten. Ingesleten rijsporen. Merkwaardig genoeg was de overgang van de ene snelweg in Havanna al met al redelijk vlot te overbruggen. Traag rijden is de boodschap. Niet alles is helder aangeduid. Ook links aanhouden. Rechts rijdt er overwegend veel publiek transport. En ze hebben veelal geen signalisatie of stoplichten!

We komen rond 15 u in de namiddag aan in Playa Girón, waar de Amerikanen hun mislukte invasie startten. En meteen bijna Wereldoorlog 3 !!

We hadden een lifster-verpleegster mee. Haar dochter was pas geopereerd in Matanzas, toch een dikke 150 km hier vandaan. Ze was al de ganse dag 'op weg'.

landkrab

platgereden krabben...

Onderweg lag de weg vol, maar dan ook vol, met platgereden rode krabben. Vanaf April, maar vooral Mei, kruipen ze met tienduizenden vanuit het vasteland naar de zee, om hun eieren te leggen. Zowel in de heen- als terugweg sneuvelen er ontelbare krabben.( evengoed talloze autobanden !!!!). Maar hetzelfde scenario speelt zich ook later af, als de 'kleintjes' vanuit het strand terug naar het vasteland gaan. Vooral 's morgens moet er een massale oversteek te zien zijn...

Nadat we ons hebben geïnstalleerd in Casa Moya (vriendelijke huisbaas, die zelfs de badkamerdeur demonteerde om een vlotte toegang te creëren) gaan we op verkenning.

casa moya

Een staatscomplex met strandhuisjes staat leeg. Verkommerd.

We zien een groep mensen staan aan een soort shop..Tijd om een en ander uit te zoeken. Het blijkt een verdeelpunt te zijn voor gehakt vlees. Grote plastieken zakken vlees. Niet gekoeld. Iedereen moet een volgnummer laten registreren. Elk om beurt. De prijs hangt af van het aanbod.

gehaktdag..1 keer per maand !!

gehaktdag...wachten..wachten...wachten..

...en dat gebeurt één keer in de maand... Een man toont mij zijn 'rantsoenboekje', geldig voor een jaar. Voor vis, schoeisel, kledij...

Verderop een semi-mobiele snackbar. Ik ga praten met de uitbaatster. Ik zie 'pan con perro 8 moneda nacional'. Hoezoo ? Brood met hond? ...nee, wat ze daarmee bedoelen is brood met gevogelte-zwan-worstjes. "el almuerzo preferido por los niños'. Een soort hotdog dus...

een mobiele (?) snackbar

We lopen nog eens het staatshotel aan de kust in. Vergane oostblok-glorie. Alles behalve uitnodigend. Toch een bar met democratische prijzen. 1 cuc voor 35 cl frisse Cristal. Redelijk broodnodig !!

Dat de elektriciteit geregeld uitvalt nemen we er bij. Toch maar voetbal op TV. Real Madrid-Juventus. (of zoiets).

And surprise...de dienster (2 Cristals en een spaghettie voor Ann) komt te weten dat we Belgen zijn. 'Me gustaría ver Tomorrowland una vez en mi vida. Cada año puedo ver el vidéo...pero pienso que sea demasiado caro para mi..pero es mi sueño..' (ik zou graag Tomorrowland willen meemaken, maar het zal een té dure droom blijven...)

spaghetti a la cubana

Ann wil wat rusten op de kamer. Het was vandaag vlot 37*.

Vooraleer het avondmaal te beginnen, loop ik nog eens het dorpje af. Er is nog altijd volk aan de 'gehakt-verdeel-shop'. Ik kom de man van het 'rantsoenboekje' opnieuw tegen. Hij kon eindelijk zijn portie gehakt aankopen....Twee uurtjes wachtend.

het rantsoenboekje

Ik zie iemand in een rolstoel zitten. In haar huis. Ik stap er op af. Vraag wat de historiek is. De bejaarde moeder vertelt me een gans en gaandeweg emotioneel verhaal. Hoe haar dochter met spina bifida is geboren, mentaal geretardeerd is, en dat ze nog nooit heeft kunnen wandelen. 'yo le he visto a ustedes, caminando con la silla de ruedas. Es su esposa?...La vida a veces es muy dura. Muy dura. Verdad? "

Zij krijgt tranen in de ogen. Ik krijg het ook moeilijk. "si señora..la vida no es tan façil...pero
qué le vaya bien y mucha suerte" ..."Igualmente señor...que Diós le protege.."

Eenvoudige ontmoetingen kunnen soms de moeilijkste zijn...

el museo de playa giron (inval in de varkensbaai 1961)

Ik neem nog een slaapmutsje in een lokale bar.
In de achtertuin zie ik een krokodil in een omheind zwembadje. 'Drie jaar oud. Kweken tot voldoende grootte...' Maar de dienster moet niks van krokodil weten "het stinkt te veel naar de zee...a mi no me gusta..de todo.."

de kroko...

Onze huisbaas wacht ons al op. We zijn weliswaar op tijd voor het avondmaal 'ocho de la tarde'...maar samen met de chef nuttigen wij toch nog eerst een Cuba Libre. In Playa Girón, waar ooit de Cubaanse onafhankelijkheid meer dan ooit bedreigd was.

De chef ontplooit zich later -paso a paso- tot een redelijk-halfbloed hystericus. ...maar hebben wij daar niet meer als voldoende ervaring mee...??

F 2093- 2094- 2100- 2101-2102- 2103- 2105- 2106- 2107- 2108-2110